امروز یه کره ی جغرافیایی رو گرفتم تو دستم و به فاصله ی بین خودم و تو نگاه می کنم...راستی به خاطر همین چند سانتی متر ساده همه چیز خراب شد؟...به خاطر همین چند سانتی متر ساده نگاه بی قرار من رو نادیده گرفتی؟ و ر ف ت ی
من تو را بهتماشای رنگينکمان ترانهها خواهم برد، که تو خود رنگينکمانی و من تنها ميبايد آينهیی باشم رو به زيبایی خورشيد رنگینی که شکوهش، جيوهی تمام آينهها را آب می کند!
هر وقت میام و میخونمت کلی ژر میشم از گذشتههای تلخ و دورم... با این نوشتهت کلی بغض کردم
پاسخحذفدوست دارم نوشتههات رو رنگینکمان...